Parodontale gezondheid bij gezelschapsdieren

Parodontale gezondheid is cruciaal voor het behouden van een goede kwaliteit van leven voor uw patiënten en het voorkomen van verdere gezondheidscomplicaties.

Parodontale aandoeningen zijn een van de meest voorkomende aandoeningen bij honden en katten. Studies schatten dat meer dan 80% van de honden en 70% van de katten een vorm van parodontale aandoening ontwikkelen op de leeftijd van drie jaar (Harvey et al., 2015). Deze progressieve aandoening veroorzaakt niet alleen mondpijn en halitosis, maar is ook gekoppeld aan systemische ziekten zoals endocarditis, nieraandoeningen en stofwisselingsstoornissen (Rawlinson et al., 2019).

Stadia van parodontitis

Parodontale aandoeningen verlopen in vier verschillende stadia:

Gingivitis: Wordt gekenmerkt door roodheid, zwelling en bloedend tandvlees veroorzaakt door ophoping van tandplak. Dit stadium is omkeerbaar met de juiste ingreep.

Vroege parodontitis: Tandplak verhardt tot tandsteen, wat leidt tot licht botverlies en ontsteking. Halitose wordt duidelijker.

Matige parodontitis: Er treedt toenemend botverlies op, samen met terugtrekkend tandvlees en mogelijke beweeglijkheid van de tanden.
Gevorderde parodontitis: Ernstige botafbraak leidt tot tandverlies, abcesvorming en mogelijke systemische verspreiding van infectie.

Bijdragende factoren

Eetgewoonten: De consumptie van zacht voedsel dat aan het tandoppervlak kleeft, kan de vorming van tandplak bevorderen.

Ras aanleg: Kleine en brachycefale rassen hebben vaak een overvol gebit, waardoor het risico op tandvleesaandoeningen toeneemt.
Systemische aandoeningen: Ziekten zoals diabetes mellitus en nierinsufficiëntie kunnen de mondgeur verergeren.

Impact van parodontitis

Parodontitis verloopt in verschillende stadia: gingivitis, vroege parodontitis, matige parodontitis en gevorderde parodontitis. Als het niet behandeld wordt, kan het leiden tot tandverlies en is het in verband gebracht met systemische aandoeningen, waaronder endocarditis en nieraandoeningen. Vroegtijdig ingrijpen is van het grootste belang om onomkeerbare schade te voorkomen.

Diagnostische aanpak

Een uitgebreid mondonderzoek moet het volgende omvatten:

Visuele inspectie: Beoordeling op tekenen van tandvleesontsteking, terugtrekkend tandvlees en ophoping van tandplak.

Olfactorische beoordeling: Beoordelen van de aard en intensiteit van mondgeuren.

Diagnostische beeldvorming: Tandheelkundige röntgenfoto's zijn essentieel om de mate van parodontale betrokkenheid te evalueren en subgingivale pathologie te detecteren.

Behandelstrategieën

Effectieve behandeling omvat zowel professionele behandeling als thuiszorg:

Professionele gebitsreiniging: Scaling en polijsten om tandplak en tandsteen te verwijderen, zo nodig gecombineerd met parodontale therapie.

Antimicrobiële therapie: Gebruik van orale gels met antimicrobiële middelen om de verspreiding van bacteriën tegen te gaan.
Thuisverzorgingsregime: Regelmatig tandenpoetsen met door dierenartsen goedgekeurde tandpasta en het aanbrengen van mondverzorgingsgels.

De rol van antimicrobiële middelen in parodontale zorg

Chloorhexidine is uitgebreid onderzocht op zijn antibacteriële werking in de veterinaire tandheelkunde. Het is effectief tegen Porphyromonas spp., de primaire bacterie die betrokken is bij parodontale aandoeningen. Studies hebben aangetoond dat mondverzorgingsproducten op basis van chloorhexidine tandplak en gingivale ontsteking bij honden aanzienlijk verminderen (Clarke et al., 2011).

Productkeuze

Het aanpakken van halitose en parodontitis bij gezelschapsdieren vereist een veelzijdige aanpak, waarbij professionele veterinaire zorg wordt gecombineerd met effectieve mondhygiënepraktijken voor thuis. Dit zijn de producten die je bij de hand moet hebben:

Stomodine F is een orale gel geformuleerd om de bacteriële microflora in de mondholte te helpen controleren en zo bij te dragen aan een betere mondhygiëne en vermindering van halitose. De belangrijkste bestanddelen zijn:

Chloorhexidine: Een breedspectrum antimicrobieel middel effectief tegen orale pathogenen.

Tris-EDTA: verbetert de permeabiliteit van bacteriële celwanden, waardoor de effecten van chloorhexidine worden versterkt.

Fytosfingosine: Een pro-ceramidesamenstelling die helpt bij het behoud van de integriteit van de gingivabarrière.